Busreis van 22 uur....

Ik schrijf dit na een 17 uur durende busreis naar Vinh en we zijn er nog steeds niet. Wat een belevenis; bij binnenkomst in de bus hadden we allebei een lichte paniek golf. Moeten we hier de hele nacht in zitten?? Een soort stapelbedden staan aan weerszijden van de bus en zijn duidelijk op de lengte van de Lao afgestemd +- 150 cm lang. De bus is net zo groot als een gemiddelde stadsbus waardoor het niet mogelijk is om rechtop te zitten. Ik zit dit dus ook nu met de kin op m’n borst al liggende te typen met de laptop rustende op m’;n bovenbenen. We zitten helemaal vooraan en er klinkt luidt Aziatische muziek en de deur staat wagenwijd open. Voor ons hangt een klok met allerlei knipperende lichtjes, het lijkt wel alsof ze er ons mee willen plagen, kijk dan jongens zo laat is het pas nog 15 uur te gaan.. Naast de klok hangt een veelbelovend tv scherm, Phil en ik dachten meteen aan het kijken van een leuke James bond film ofzo maar nee hoor, op de Aziatische muziek dansen erg schaars gekleden ‘mooie’dames rond in een discotheek. Über fout allemaal.

De bus toetert regelmatig naar overstekende koeien en de gemiddelde snelheid is denk ik 30 km/h. Zeker in Laos zijn de wegen erg slecht en dan reden we nog over de ‘grote’ weg van Laos. Nu zijn we net in Vietnam en zijn de wegen gelukkig iets beter. Bijzondere grensovergang was het ook weer, er wordt totaal niet gecommuniceerd en dus doe je maar wat. Na vertrek bij de grens werden we aangehouden door een politie agent, Phil zag hoe er een geldbriefje verdween in het onderhoudsboekje oid en werd zo aan de agent gegeven. Voor de show kwam hij nog even binnen en vertrok toen. Net hebben we ontbeten bij een weg restaurantje wat wel erg leuk was. Er werd ons een soort rijstlikeurtje aangeboden en dat kun je natuurlijk niet weigeren. Het is nu 11:00 uur en we hebben geen idee hoe lang het nog duurt.

Nu is het 17:00 uur en zijn we net aangekomen in Vinh. Ons beeld van een klein plaatsje aan de kust viel bij aankomst meteen aan duigen want Vinh is een enorme stad en er is werkelijk geen toerist te bekennen. Uiteindelijk heeft de reis 22 uur!!! Geduurd. Het valt meteen op hoe slecht men hier Engels praat, de taxi chauffeur verstond zelfs het woord center niet en op de vraag om ons naar een tourist information center te brengen kwamen we terecht bij een enorm sovjet hotel. We zijn helemaal gebroken en hebben er dus maar een kamer genomen op zich prima. Dit soort verhalen hoort een beetje bij reizen maar we zijn er wel even helemaal klaar mee;). We hopen op een gezellige avond

Liefs Juul & Philippe