Desert castels

Halla allemaal,

Gisterenavond gegeten in een restaurantje genaamd Jabri en daar één van de Jordaanse specialiteiten gegeten genaamd; Mansef. Een klein stukje dode geit met overal uitstekende botten drijvend in een soort gebonden zurige geitenmelk. Daarbij een enorm bord droge rijst, een oude taaie pannenkoek en een schaaltje met dikke augurken. En dit alles terwijl het aircovocht in je colatje druppelt. Ronduit; ‘BAH’

Vanochtend weer een lekker ontbijtje met Turkse koffie, een sterke espresso met kardemom erin. Het deed Philippe denken aan fluorhappen bij de tandarts. Vandaag hebben we 2 leuke meiden uit Engeland ontmoet tijdens onze kasteeltour, leuk om mensen te ontmoeten. Over de tour; onze eerste stop was bij; The cave of the seven sleepers. Daar liggen volgens de Koran 7 christelijke jongens die ontsnapt zijn uit de handen van de Romeinse keizer Trajan, in de grot terecht gekomen zijn en daar 309 jaar lang hebben geslapen. In de grot zie je 7 tombes eentje heeft een raampje erin waarin je duidelijk de resten van een mens ziet liggen.

Onze reis vervolgde zich verder naar het oosten en na een uur rijden kwamen langs een Amerikaans leger kamp waar 4000 Amerikaanse soldaten verblijven. In totaal zitten er 19000 Amerikaanse soldaten in Jordanië, de meeste bij de grens met Syrië en Irak. Jordanië is natuurlijk strategisch een perfecte plek voor de Amerikanen zo midden in Midden-Oosten. De weg waar we overheen reden word ook dagelijks gebruikt als landingsbaan voor militaire vliegtuigen. En op het terrein staat volgens onze gids een gevangenis waar niemand van weet wie daar in zitten?!

Het eerste zand kasteel vond ik meteen ook de mooiste. Nog grotendeels intact het vroegere centrum van een handelsnederzetting die ook als uitkijkpost diende. Het hele plaatje deed me erg aan de film Lawrence of Arabia en iets zegt me dat ik dit nog vaker ga zeggen. Philippe noemde het anders en dacht dat hij in de Fata Morgana zat. Prachtig om op het dak van het kasteel te staan en de woestijn in te kijken! Het niks van de woestijn maakt het ook heel speciaal en bijzonder.

Noemenswaardig vond ik het feit dat Jordanië geen eigen drinkwater en elektriciteit voorzieningen heeft. Drinkwater komt uit Syrie en Israel en elektriciteit uit Egypte. Kwetsbaar om in zo’n kwetsbaar gebied afhankelijk te zijn van buurlanden. Enfin, vanavond gaan we lekker eten met de twee Engelse meiden en nog twee anderen uit Canada.

Groetjes Juul