Sanne

We, Sanne Rambags, Philippe en ik, zitten nu op een rood plastic krukje dat doorzakt als je erop gaat zitten aan een blauwe plastic tafel, zo ongeveer midden op straat in China Town. Links en rechts van de weg, die afgesloten is van auto’s, staan mobiele kraampjes. Direct links van ons worden druiven, peren appels, kersen en papaya’s verkocht en iets verder granaatappels en granaatappel sapjes. Voor ons staat het mobiele keukentje van dit restaurant. Gisteren waren we hier ook en hebben extreem lekker gegeten en genoten. We ontmoette per toeval een leuke Engelse meid uit London en hebben een erg leuke avond met haar gehad. Vandaag konden we Sanne ontmoetten, een vriendin van ons uit Tilburg, en hebben haar de leukste plekjes van Bangkok laten zien.

Het eettentje waar we zitten is er overdag niet, eerder vandaag waren we er naar opzoek en kwamen tot de conclusie dat waar het gisteren stond nu een schoenenwinkel staat. Het is dus een eettentje dat volledig mobiel is en enkel ’s avonds tot leven komt. Een Indiaas ogende kok staat achter 8 woks te koken. Als een dolle kookt hij de meest prachtige gerechten en regelmatig schieten de vlammen uit de pan tot wel 2 meter hoogte. Je voelt de warme gloed ervan in je gezicht terwijl je zit te eten. Naast hem staan de ingrediënten opgesteld, verse krabben, garnalen, verschillende vissoorten, inktvissen, mosselen, exotische groenten en kruiden.

Voor mij kletsen Sanne en Philippe gezellig door terwijl ik dit typ. Ze hebben het over hoe fijn het is dat Phil en ik niets gepland hebben. Daardoor kunnen we heel spontaan keuzes maken en kunnen we ons laten adviseren door de ervaringen van anderen. Als ik een pauze neem om te bedenken wat ik zal schrijven kijk ik om me heen. Boven de weg hangen honderden stroomdraden die het elektriciteitsnetwerk van Bangkok vormen. Het ziet er uit als een complete chaos waar klaarblijkelijk een logica inzit omdat het werkt. De fluoriderende lampen met Thaise en Chinese tekens verlichten de straat. Sommige toeristen maar met name lokale mensen lopen langs en de geuren van het heerlijke eten waaien af en toe voorbij. Sanne zegt dat ze bijna van haar kruk afglijdt door het zweet op haar billen, waarop Philippe een doekje aanpakt uit Sanne haar tas om dit op haar kruk te leggen om het glijden van de kruk te voorkomen:D

We genieten en hebben zin om morgen naar Chiang Mai te reizen.

Liefs Juul, Philippe en Sanne