Rijk rekenen

Wat heb ik me deze reis al vaak ten onrechte rijk gerekend. Zo ook gisteren. Onze reis van Phnom Penh naar Siem Reap begon indrukwekkend goed georganiseerd en rustig. Het was niet te koud in de bus, we hadden fijne plekken en het belangrijkste; de weg was keurig, bijna net als in Nederland. Je anticipeert hier dan op door te veronderstellen dat dan overal de wegen wel goed zullen zijn. En dat moet je dus niet doen. Na een half uur verliet de bus deze prettige weg en ging een wat kleinere weg op. Vanaf hier kelderde het kaartenhuis in mijn hoofd van een comfortabele reis snel verder in elkaar.

Wat blijkt; een van de belangrijkste verkeersaders van Cambodja bestaat voor grote delen uit zandpaden. De tocht voerde ons dwars door de binnenlanden van Cambodja. Prachtige landschappen passeerden ons afgewisseld met kleine dorpjes (huizen rijen aan de kant van de weg). Deze reis hebben we nog niet zulke mooie landschappen gezien. De huizen zijn gebouwd op palen- om droge voeten te houden tijdens overstromingen- en zijn gemaakt van hout, prachtige huizen. Bij veel huizen is een enorme berg hooi opgestapeld voor de koe en bij de poort staat een soort vogelverschrikker. Waar die voor dient weten we niet.

Naast deze (naar het schijnt) relatief welvarend ogende gezinnen passeerden we ook hutjes van mensen die heel weinig hebben. Dit naast een stoffige rood-oranje gekleurde zandweg deed haast aan als Afrikaanse dorpjes. Illustratief is dat Philippe ineens enthousiast en verbaasd opschrikt als hij door het raam kijkende een man op een scooter ziet rijden met achterop twee levende varkens gebonden klaar voor de slacht..

Het was een barre tocht maar ik heb er erg van genoten. Na de complete chaos van Phnom Penh had ik niet gerekend op zo’n authentiek en mooi binnenland. Het ruikt naar meer.

Liefs Juul & Philippe