Slums of Manila

In mijn reizen heb ik heel wat armoede gezien echter slaat de armoede die Phil en ik hebben gezien in de slums (sloppenwijken) van Manila echt alles. We hebben met een organisatie genaamd Smokeytours een tour gedaan door deze wijken. We verzamelde bij een van de vele restaurant van Jollibee, een fastfood keten hier, en kregen daar uitleg over de Tour en veiligheid van ons en onze spullen. Zo was het de gehele Tour verboden om foto's te maken om de privacy van de mensen te waarborgen en om ze niet in de verleiding te brengen dure telefoons of camera's te pikken. Vanuit daar zijn we met een jeepney, een grote oude leger truck achtergelaten door de Amerikanen die nu als lokaal ov wordt gebruikt, naar een markt gebied gereden dat grenst aan een rivier. Hier waren de eerste slums die we zagen. Overal drijvende zooi in het water wat sterk naar zwavel en verderf ruikt. Onder een brug daar vlakbij woonde mensen in zelf gebouwde hutjes boven deze dampende rivier van troep.

De trip in een trycycle vervolgens naar het huis van gids is al even heftig. Overal enorme troep en rotzooi. Bij het huis van de gids krijgen we laarzen aan om de echte slums in te gaan. Wat we hier zien slaat echt alles. Mensen leven van de rotzooi uit de stad door plastic en koper te verzamelen en te sorteren. Gigantische bergen rommel hebben zich zo opgestapeld waar een hele stad op gebouwd is. Het is een nat en modderig gebied waardoor er plekken ontstaat zijn die nooit droog worden, een modderpoel van plastic en ander afval. Hierin zien we spelende kinderen, sommige met teenslippers waardoor hun voetjes helemaal onder deze giftige modder zitten. Nog heftiger was een helemaal naakt meisje dat in de modder speelde. Sommige delen staan permanent onderwater en er zijn vaak overstromingen.

Net naast deze modderpoel is het gebied waar 's ochtend het gerycelde eten wordt bereid. Ik dacht eerst dat de gids een grapje maakte maar het is dus echt zo. Vroeg in de ochtend wordt door mensen het afval verzameld van alles fastfoodketens in de stad en dat wordt daar gesorteerd, gewassen, gekookt en vervolgens opnieuw gegeten. Ongelofelijk hoe deze mensen leven.

Helemaal bizar was het moment waarop we echt diep in de slums waren en door een klein, eng, gies donker steegje liepen. Midden in dit steegje waren wat meer mensen bij elkaar bij een huis waar een oude man ligt opgebaard in een houtenkist met de klep open.

We hebben echt de aller laagste laag van de samenleving hier gezien en dat was bijzonder heftig en confronterend. Heel apart was ook de vriendelijkheid van deze mensen. We werden overal enthousiast begroet door duizenden kinderen en hun ouders en niemand, helemaal niemand, heeft gebedeld bij ons voor geld of eten.

Na deze heftige Tour worden we opgepikt door de dikke prive auto van andere Nederlanders die we ontmoeten tijdens de Tour. Zo zit je diep in de armste laag van de wereld en zo zit je plots weer in een dikke auto opweg naar je hotel.

Heel confronterend en heftig maar blij om het gezien te hebben. Dit alles was 2 dagen geleden. Gisteren zijn we naar Cebu gereisd en vandaag reizen we naar een heel klein eilandje in het noorden, Malapascua Island, waar we even gaan ontspannen. Zijn we wel aan toe naar alle indrukken.

Liefs Juul